jazz blues rock

Όπως πολλοί λίγοι στην ιστορία της μουσικής έτσι και ο Kenny Wheeler είναι ικανός να μετατρέψει τη μουσική του σε σήμα κατατεθέν. Ο ίδιος με τη μουσική του και τη τρομπέτα που είναι το βασικό του όργανο άλλα όχι μόνο, έχει αφήσει το στίγμα του σε διάφορες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στο πέρασμα των χρόνων. Πρόκειται για έναν ήχο που καθηλώνει και αγγίζει όποιον έρχεται σε επαφή μαζί του. Αλλά ο Kenny Wheeler είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Ο ίδιος και η μουσική του είναι «αγνή», είναι ατόφια.
 

Τώρα όσον αφορά το «The Long Waiting» που κυκλοφόρησε στις 24 Απριλίου φέτος από τη Cam Jazz ένα label που έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομά του, είναι ένα ακόμα πολύτιμο πετράδι μέσα στο υπόλοιπο της δισκογραφίας του μεγάλου αυτού τρομπετίστα. Σε σχέση με το κουαρτέτο του 2008 στο «Other People» εδώ έχουμε ένα πολύ μεγαλύτερο σχήμα έχουμε μια big band με 20 ξεχωριστά μέλη. Το αποτέλεσμα είναι μοναδικό, πρόκειται για μια σύγχρονη γραφή που κοσμεί την ιστορία της jazz ορχήστρας. Φαίνεται απλό, ακούγοντας όμως αυτό το έργο με ιδιαίτερη έμφαση στην μελωδία αλλά και στα θέματα του Wheeler υπάρχει μια συνθετική πολυπλοκότητα που μόνο κάποιος μουσικός του επιπέδου αυτού θα μπορούσε να δημιουργήσει. Ο δίσκος ξεκινά με το «Canter N. 6» που όπως και στο «Canter N.1/Old Ballad» ένα άλτο σαξόφωνο τοποθετείται σε περίοπτη θέση πιάνοντας τη μελωδία και οδηγώντας τα. Η βοκαλίστρια Diana Torto είναι μια από τους μεγάλους δικαιούχους για τον υπέροχο ήχο του άλμπουμ εκτός του Wheeler που είναι ο απόλυτα υπεύθυνος για το τελικό αποτέλεσμα. Στο mid-tempo «Four Five Six» όσο προχωρά να χαλαρώνει σε αντίθεση με το «Seven, Eight, Nine» που έρχεται με μια πιο… νευρική μελωδία. Το παίξιμο με φλικόρνο από τον Wheeler ταλαντεύεται έντεχνα από υψηλούς ήχους γλιστρώντας σε χαμηλότερους και έρχεται να συμπληρώσει το παίξιμο από μια πρωτοκλασάτη μπάντα με τον Ray Warleigh στο άλτο σαξόφωνο, τον Barnaby Dickinson στο τρομπόνι και τον πιανίστα John Taylor ενώ η Torto εδώ «λειτουργεί» ως ένα έξτρα σαξόφωνο τραγουδώντας ένα εκτυφλωτικό σόλο στο «Enowena». Στο «Comba N3» ο Wheeler με ένα ονειροπόλο φλικόρνο και ένα άλτο σαξόφωνο να κάνει ντελικάτα περάσματα δίνουν την πραγματική τελικά εικόνα του ήρωα της jazz του Ηνωμένου Βασιλείου.

Οι μουσικοί που συμμετέχουν στο δίσκο με αλφαβητική σειρά είναι:
John Parricelli (κιθάρα), Julian Arguelles (σοπράνο & τενόρο σαξόφωνο),  Martin France (ντραμς), John Taylor (πιάνι), Kenny Wheeler (τρομπέτα & φλικόρνο), Pete Churchill (μαέστρος), Diana Torto (φωνητικά), Ray Warleigh (άλτο σαξόφωνο), Duncan Lamont (άλτο σαξόφωνο), Stan Sulzmann (τενόρο σαξόφωνο), Julian Siegel (τενόρο σαξόφωνο), Henry Lowther (τρομπέτα), Derek Watkins (τρομπέτα), Tony Fisher (τρομπέτα), Nick Smart (τρομπέτα), Mark Nightingale (τρομπόνι), Barnaby Dickinson (τρομπόνι), Dave Horler (τρομπόνι), Dave Stewart (μπάσο τρομπόνι), Chris Laurence (μπάσο)

(Ακούστε αποσπάσματα απο το δίσκο)